Yalnızlığa Mahkumuz

"Yalnızlığım benim, pasaklı kontesim..." Evet, yalnızlığım ile baş başa geçirdiğim şu günlerde, sevgili Fidan'ın sayfasında yer alan "Küçük Bir Dokunuş" başlıklı yazısını okudum. Sevgili Fidan'a, kendi içine kapandığı, adeta bir zırh kuşandığı günlerde ben de mesaj attım, ancak mesajlarıma cevap alamadım. Sebeplerini çok iyi bildiğim için ona hiç kırılmadım. Çünkü benim için çok değerli bir insan. 

İnsanları tanıyan, insanların ne kadar ikiyüzlü ve bencil yaratıklar olduğunu çok iyi bilen bir insan. Kendisinin hem sosyal medyadan hem de Blogger'dan takipçisiyim. Ne yalan söyleyeyim duygularımızda, kırgınlıklarımızda ve yaşanmışlıklarımızda ortak bir payda olduğunu düşünüyorum. 

Şimdi buradan küçük bir mesaj daha göndermek istiyorum sana Fidan'cığım: 

Daha önce defalarca tekrarladım, burada yine tekrarlıyorum; sen gerçekten çok özel bir insansın. Sen sevilmeyi hak eden, benim için çok değerli bir insansın. Zaman zaman (ki bu zamanlar çok fazla) sende kendimi buluyorum. Bazen düşüncelerin düşüncelerimle öyle örtüşüyor ki içimden bunu ancak benim gibi düşünen birisi yazabilir diyorum. 

Hayat, hepimizi farklı şekillerde sınıyor sevgili Fidan. Bazen hayattan beklediklerimizi bulamıyoruz, verdiklerimizin karşılığını alamıyoruz, hiçbir şey istediğimiz gibi gitmiyor, istediğimiz gibi olmuyor. Seninle daha önce telefonda konuşma ve sosyal medyada görüşme fırsatı bulmuş bir kişi olarak şunu söylemek istiyorum: Nasıl istiyorsan, kendini nasıl rahat, mutlu ve iç huzura kavuşmuş hissediyorsan öyle davran. 

Bazen mutluluk çok uzakmış gibi görünüyor (tecrübeyle sabittir!), yazmak seni mutlu ediyorsa yaz, okumak seni huzurlu hissettiriyorsa oku, "mış" gibi davranmak zorunda değilsin, senin için güzel olan, seni iyi hissettiren ne ise öyle yaşa. Zorunda hissetme. Ama, şunu unutma; Benim için çok değerlisin. Seni seviyorum. Sevgilerimle...   

İyisiyle Kötüsüyle Bir Yıl Daha Bitti

Günlerdir ne blog sayfamla ne de blogger arkadaşların yazıları ile ilgilenebildim. 

Yoğun bir iş temposu içinde geçen yılın son günlerinde üzerime düşen keyifsizlik ve mutsuzluk halinden sıyrılmak ve kendimi daha iyi hissetmek için bloğuma yazı girmeye karar verdim.

E, hali hazırda yeni yıl geliyor, yazımın konusu da güle güle diyeceğimiz 2014 ve merhaba diyeceğimiz 2015 olsun istedim.

Sizi bilmem ama 2014 benim için biraz zor bir yıldı. Keşke dediğim şeyler, beni üzen hatta dibe vurmama neden olan olaylar yaşadım 2014'te.

Bugün Bayram Erken Kalkın Çocuklar!!!

Tüm blogger arkadaşlarımın, yakın çevremin, blog sayfama ve bana değer verip yorumlarını eksik etmeyen ziyaretçilerimin, 

Beni moralim bozukken yalnız bırakmayan dostlarımın, 

Postlarımı okuduklarını her halinden belli eden gerçek ziyaretçilerimin ve takipçilerimin, 

Blog serüvenimde, bir yılımı tamamlamama çok az bir süre kala bana ziyaretleri ve yorumları ile destek olan herkesin ama herkesin,

Kurban Bayramını en içten dileklerimle kutluyorum. Neşe, sağlık, huzur, mutluluk dolu bir bayram geçirmenizi temenni ediyorum. 

Küçüklerime kocaman sarılıyorum, büyüklerimin de ellerinden öpüyorum efendim... 

Sevgiler ve Saygılar....

Herkese iyi bayramlar...

Mutlu Olmak İstiyorsanız Her şeyi Kontrol Etmekten Vazgeçin

     Hayatımızın amacı mutluluk dersek çok abartmamış oluruz değil mi? Gün içinde yapmış olduğumuz birçok şeyi  mutlu olmak için yapmıyor muyuz? Örneğin; yemek yeriz ve mutlu oluruz. Gezmek bizi mutlu eder. Arkadaşlarımızla sinemaya gitmek bizi eğlendirir ve mutlu olmamızı sağlar. Çocuklarımızla oynamak, onlarla konuşmak, anne-babamızı ziyaret etmek, televizyon izlemek, yemek yapmak, bazen dedikodu yapmak bile bizi mutlu etmektedir. Yani, gün içinde yapmış olduğumuz pek çok şey aslında mutlu olmak için yapmış olduğumuz şeylerdir. 

     

Hayatımızda mutluluk ile mutsuzluk hep bir aradadır. Arada ince bir çizgi vardır. Mutlu olmak istiyorsak mutsuzluğumuza neden olan sıkıntıları bir kenara bırakmak zorundayız.