Nostaljik Pazartesi; Duruşma Salonundan Notlar

Sevgili Aşye geçtiğimiz hafta, Nostaljik Pazartesi diye bir paylaşımda bulundu. Ayşe'nin bu paylaşımı, blogger arkadaşların yeniden okunmasını istedikleri yazılarını paylaşabilmesi için çok güzel bir fikir. Ben de hayatımda önemli bir yer tutan ve ilk defa duruşma salonu gördüğüm günlerde, duruşma salonu izlenimimi ve yaşadığım sıkıntıyı burada paylaşmıştım. Bu yazımı sizlerle yeniden paylaşmak istiyorum. Üzerinden bir yıldan fazla zaman geçti ama ben hala etkisindeyim. Allah kimseyi duruşma salonuna falan düşürmesin. Gerçekten çok kötü. Sevgilerimle. 

Duruşma Salonundan Notlar  başlığa tıklayarak ilk duruşma salonu tecrübemi okuyabilirsiniz. 

Allah Benim Sabrımı Sınıyor

Merhaba arkadaşlar,

Son günlerde Soma faciası ile o kadar doluyum ki blog yazmak içimden gelmedi açıkçası... Benim dertlerim, hüzünlerim ya da sevinçlerim yanında Soma'da hayatını kaybeden madencilerin geride bıraktığı gözü yaşlı çocuklar, çocukları ile tek başına kalmış kadınlar, ağıtları yüreğimizi yakan anne-babaların keder ve üzüntüleri volkanik bir dağ adeta, için için yanan her an patlamaya hazır bir yanardağ...

Ancak bugün yaşadığım bir gelişme beni tekrar kendi dertlerimi düşünmeye mahkum etti. 

Blog sayfamı düzenli olarak takip eden takipçilerim çok iyi hatırlarlar. Duruşma Salonundan Notlar başlıklı yazımda yaşamış olduğum keyifsiz bir hadise nedeniyle komşumla mahkemelik olduğumu anlatmış, ilk kez görmüş olduğum duruşma salonu hakkında izlenimlerimi paylaşmıştım. 

Duruşma Salonundan Notlar

Merhaba sevgili takipçilerim...

Söze nereden ve nasıl başlayım bir türlü karar veremedim. 

Uzun uzun düşündüm ve en sondan başlayım istedim. 

Hayatımda ilk defa duruşma salonu gördüm...

Hayatımda ilk defa bir hakimin karşısına çıktım...

Hayatımda ilk defa haklı iken bu kadar haksız konuma düşürüldüm...