Anlamaktan ve Anlayıştan Uzak Hayatlar

Anlamak bir insanı dinlemektir aslında. 

Anlayış dinlediğin insana saygı göstermek kendini onun yerine koyarak düşünebilmektir.

İkili ilişkilerimizde, komşuluk ilişkilerimizde ya da toplumsal ilişkilerimizde anlamadığımızı ya da anlaşılmadığımızı düşünür, zaman zaman sorunlar yaşarız.

Sorunların başlangıç noktası aslında karşımızdakini anlamamaktır.

görsel alıntıdır

Kavgalarda, tartışmalarda ortaya çıkan asıl sorun kimsenin birbirini dinlememesidir, anlamak için çaba sarf etmemesidir.

Zaman zaman hepimiz hayatımıza yön veren ya da yönünü değiştiren sorunlarla boğuşmak zorunda kalıyoruz. 

Böyle zamanlarda hepimiz o denli bencil oluyoruz ki, karşımızdakinin hayatına, düşüncelerine, önceliklerine saygı göstermeyi bir kenara bırakıyor sadece bizim anlaşılmadığımızı düşünüp veryansın ediyoruz.

Hepimizin amacı, ilişkilerimizde anlaşılmak aslında. Bir sorun karşısında, anlaşılmadığımızı düşünmek içimizi kemiriyor ve bu duyguyu yenmek için karşımızdaki kişinin bizi neden anlamadığını öğrenmeye çalışmıyoruz. 

Anlaşılmak öyle bir duygudur ki,  bize kendimizi özel ve güvende hissettirir. Anlaşılmamak ise bizim kendimizi önemsiz ve değersiz hissetmemize neden olur. 

Anlaşılmadığımızı hissettiğimizde kendimizi güvende hissetmeyiz. Düşmanlarımız olduğunu düşünür, bu düşmanlara karşı, kendimize bencillikten koruyucu bir duvar örer, anlamanın ve anlaşılmanın önünü daha çok tıkarız. 

Bizi anlamaya çalışanlar, ben, ben diyerek kurduğumuz bencillik duvarına çarparlar ve ne yazık ki bizi anlamaktan gittikçe uzaklaşırlar.

Anlaşılma isteği bizler için çok önemlidir. İsteriz ki herkes doğrularımıza olduğu kadar yanlışlarımıza da anlayış göstersin. 

Halbuki karşımızdaki kişinin bizi anlaması ile bize anlayış göstermesi aynı şey değildir. Bazen yakın akrabalarımızın, eşimizin, çocuklarımızın göstermiş olduğu anlama çabasını çevremizdeki kişiler göstermeyebilir. 

Böyle durumlarda onların da bizim kötü ve yanlış davranışlarımızı idare etmesini, anlayış göstermesini arzu edebiliriz. Bu durumda yanlışları ve eksileriyle idare edilen, hatalarına müsamaha gösterilen bireyler olur çıkarız. 

Oysa, anlamak ve anlaşılmak temelinde özeleştiri gerektiren bir olgudur. Önce kendimizi tanımamız ve anlamamız, hatalarımızı kabul etmemiz gerekir. Aksi takdirde kendimizi hatalarımızla birlikte anlaşılmayı bekleyen yalnız ve mutsuz bir insan olarak bulabiliriz. 

Aşık Veysel benim çok sevdiğim bir ozandır. Engin hoşgörüsü ve bilgeliği ile kaleme döktüğü türkü sözleri beni benden alır. O türkülerden birinde Aşık Veysel diyor ki; 

Kim okurdu kim yazardı

Bu düğümü kim çözerdi

Koyun kurt ile gezerdi

Fikir başka başka olmasa

Ne güzel söylemiş değerli ozanımız Aşık Veysel. Farklılıklarımız olmasa, herkes birbiri ile dost olur birlikte gezerdi. Önemli olan farklılıklarımızla birlikte toplumda var olabilmektir. Saygı görebilmektir. 

Hayat bizi farklılıklarımızla var ediyor. Hayatta anlamak ve anlaşılmak üzerine şekillenen ilişkiler yaşıyoruz. 

Bu ilişkiler ister özel (sevgili, eş, çocuk, komşu, akraba) ister toplumsal olsun, anlamak ve anlaşılmakla daha güzel bir hal alıyor. 

Toplumsal ilişkilerimizde ve özel ilişkilerimizde anlaşılmak üzerine beklentilerimizi bazen çok yüksek tutarız. Oysa beklentilerimizi çok yüksek tutmamamız gerekir. Çevremizdeki insanların, anlamak ve anlaşılmak yetisinin, ailesine, yaşadığı çevreye ve toplumsal konumuna göre şekillendiğini unutmamalıyız.

Beklentilerimizi çok yüksek tuttuğumuzda anlaşılmadığımız zaman, ilişkilerimizde yıpranan taraf biz oluruz. Anlamaktan ve anlayıştan uzak hayatlara kendimizi de eklemiş oluruz ki bu da bizim mutsuz olmamıza ve yalnız kalmamıza neden olur. O nedenle ikili ilişkilerimizde değer verdiğimiz insanları anlamaya çalışmalı ve o insanların da bizi anlaması için fırsat tanımalıyız.

Özellikle, toplumla girdiğimiz sosyal ilişkilerimizde kimse bizi sevdiklerimiz kadar anlamaya çalışmayabilir, anlamak için çaba sarf etmeyebilir... O nedenle toplumsal ilişkilerde biraz daha dikkatli ve özenli olmak zorundayız. Sosyal hayatımızda sevdiklerimizin bizi anlamak için göstermiş olduğu çabayı görmeyebiliriz. 

Siz özel ya da toplumsal ilişkilerinizde yeterince anlaşıldığınızı ya da karşınızdakileri yeterince anladığınızı düşünüyor musunuz?

Yorumlarınızı bekliyorum... Bakalım kimler ne kadar anlamış ya da anlaşılmış...