Dostlukta Samimiyet Çok Önemli, Dostunuzun Samimi Olduğundan Emin misiniz

Lise yıllarımda çok değerli bir arkadaşım vardı...

Arkadaş demenin eksik kalacağı kanısındayım, benim için gerçek bir dosttu. 

Liseden mezun olduktan sonra başka mecralara savrulduk ve ilişkimiz ne yazık ki öylece bitti gitti... Dostluğumuza sahip çıkamadık maalesef...

Aradan geçen bunca zamandan sonra hala öyle bir dost bulamamanın eksikliğini hissediyorum. 

Tam, işte budur, artık bir dostum var diyorum, bir bakıyorum ne dostum var ne de bir sırdaşım. 

Şimdi, dostluk nedir desem, birçoğunuz "sıkıştığım anda, başım dara düştüğünde, hiç düşünmeden, karşılıksız hiç bir çıkar gütmeden, art niyetsiz yanımda olan candan öte insan" diyor olabilirsiniz. 

Gerçekten de dostluk kelimesi, yardımlaşma, paylaşma, sır saklama, koruma, kollama, geliştirme, yetiştirme ve daha pek çok şeyi ifade eder. Kim başı sıkıştığında bir arkadaşa, bir sırdaşa ve bir dosta ihtiyaç duymaz ki... 

Hepimiz zor zamanlarımızda sıkıntımızı paylaşarak bize yardım edecek, sıkıntımızı azaltacak samimi dostlara ihtiyaç duyarız. 

Ancak ne yazık ki, dostluklar da artık eskisi gibi değil. Eskiden gerçek bir dostun samimiyetine güvenilir, samimiyet sorunu yaşanmaz, dostum dediğiniz insanların sadakatinden emin olurdunuz.

Bugün, arkadaştan bir tık önde dostluktan bir tık geride (dostum diyebilmek istediğim) bir arkadaşımın hareketi beni çok üzdü. Belki benimkisi gereksiz bir sitem olabilir, ancak bu arkadaşın beni güvensizliğe itmiş olması onun samimiyetini sorgulamama neden oldu. 

Dostlukta samimiyet kavramına inanan insanlardanım. Eğer dostunuzun samimi olmadığını düşünüyorsanız bu ilişkiye daha fazla emek vermenize gerek yok bence. Zira, ikili ilişkilerde güven sorunu yaşandığında yıpranan taraf samimi olan taraf oluyor ne yazık ki... 

Benim bahsettiğim olayda da üzülen ve ciddi bir sıkıntıya düşen taraf benim. Belki arkadaşımın benim duygu ve düşüncelerimden haberi dahi olmayabilir. Bense kendi kendimi yiyorum, sinirleniyorum ve mideme ağrılar giriyor. 

Dostluk ve arkadaşlık ilişkilerimde, hatta komşuluk ilişkilerimde samimiyet ve dürüstlükten yana olan bir insanım. Ne dedikodu yaparım ne de kimsenin arkasından konuşurum. Bir kimseyi sevmişsem sonuna kadar severim lakin sevdiğim kişi bana bir yanlış yaparsa o kişiyi kolay kolay affetmem. Tüm ilişkilerimi bu çerçevede yaşarım. 

Bahsetmiş olduğum arkadaşa bir, iki, üç ve belki dört defa fırsat verdim. Hep aynı şey oldu. Bu arkadaşın samimiyetinden emin olamıyorum, o nedenle bu ilişkinin bitmesi gerektiğine karar verdim ve şu dakikadan itibaren bu ilişkiyi askıya alıyorum. Bakalım ilerleyen günler beni haklı mı çıkaracak yoksa yanıltacak mı? Yanılmış olmayı çok isterim...

Bekleyip görelim bakalım, neler olacak...