Kadına ve Çocuğa Şiddet Her Yerde

Günlerdir bu yazıyı kaleme almak istiyordum ama ne değişecek ki deyip vazgeçiyordum. 

Evet, şiddet her yerde...

Şiddet Ortadoğu'da...

Son günlerde İsrail'in şiddet yanlısı politikasının bir sonucu olarak Filistin'in bombalanmasını seyrediyoruz ne yazık ki televizyon ekranlarında ve internette. 

Ortadoğu'nun kanayan yarası olan Gazze ne yazık ki kana doymadığı gibi minicik yüreklerin bombalar arasında durmasına da doymuyor. 

Ölmüş çocuk bedenleri yürekleri burkuyor. Gözleri yarı açık ölüp giden o küçücük bedenler, büyüklerin hırs, intikam, kin, nefret, çıkar ilişkisinin en acı bedelini ödüyor. Hangi nedenle olursa olsun, ister adına din deyin, ister toprak, ister ülke onlar böyle bir ölümü hak etmiyor.

Gazetede görmüş olduğum şu fotoğrafı görünce yüreğim yandı ve isyan ettim. 

Neyi paylaşamadıklarını bir türlü anlamadığım bu insanları şiddetle kınıyorum. Bu küçücük bedenleri bu hale getirenlerden, onlara ölümün en acısını yaşatanlardan nefret ediyorum. 

Kumsalda oynarken bombalara hedef olan çocukların günahsız bedenlerini bu hale getirenleri Allah'ın sarsılmaz adaletine havale ediyorum. 

Burada kin ve nefret söylemleri yaparak elimden bir şey gelmediği gibi ben de şiddetin bir parçası olmak istemiyorum. Bir gün insanların ve çocukların bir hiç uğruna ölmediği, herkesin her şeyi paylaşabildiği, toprak, petrol, para, pul için kimsenin ölmediği ve öldürülmediği bir dünya hayalimi kurmaya devam edeceğim.  

Şiddet her yerde...

Şiddet Ankara'nın göbeğinde...

Bugün bu yazıyı kaleme aldım, çünkü dün şiddede bire bir şahit oldum. 

Dün şahit olduğum olayda, genç bir kız sevgilisi tarafından güpegündüz parkta sözlü şiddete maruz kalıyordu. Genç kız dediğime bakmayın daha 14-15 yaşında bir çocuk. Sevgilisi olacak çocuk da ondan birkaç yaş büyük...

Kıza söylemediği söz kalmayan çocuk  "O..., mayanda o...luk mu var, eğer öyleyse s...r git... Seni döverim!!!" diye avazı çıktığı kadar bağırıyor ve genç kızı dövmekle tehdit ediyordu. Kimse de ne yazık ki, sen ne diyorsun demedi çocuğa. 

Toplum olarak o genç kıza sahip çıkamadık ne yazık ki... En acı hakarete maruz kalan bu küçücük kız çocuğu orada onca kişinin arasında hakarete maruz kalırken biz insanlık dersinde sınıfta kaldık maalesef. 

"Aman, bana ne" mantığıydı aslolan. Erkek egemen toplumda  genç bir kızın yerle yeksan oluşuna şahit olmak beni fazlasıyla üzdü. Dünyayı yöneten erkeklerin şiddet meylinin küçük yaşlardan itibaren zihinlerinde yer ettiğini düşündüm o anda. 

Kadınların ise her zaman acı ve gözyaşı içinde kaderlerine mahkum olduğunu düşündüm. Genç bir kız "sen kimsin" diyemiyorsa ve duyduğu hakaretler karşısında hiç bir şey yapamıyorsa ortada bir yanlış var demektir. 

Her ne kadar şiddetin şekli, yeri, türü, hedefi değişse de şiddetin amacı güçlünün güçsüze hükmetmesi ve egemen güç tarafından konulan hükümlere uyulmasını sağlamak. 

Ortadoğu'da da Ankara'nın göbeğinde de şahit olduğumuz şiddet yalnızca bir gövde gösterisi ve egemenlik arayışı. Hem İsrail hem de genç kızın sevgilisi birbirlerine çok benziyorlar aslında. İkisi de haksız olduklarını o kadar iyi biliyorlar ki şiddetin oranını artırarak seslerini o kadar yükseltiyorlar ki haklı oldukları izlenimi yaratıyorlar. 

Umudumu kaybetmiyorum ve bir gün: 

İsrail'in haddini bildiği, Filistinli çocuklar'ın ölmediği, 

Dünyanın hiç bir yerinde iktidar savaşlarının olmadığı ve masum insanların ölmediği, 

Dünyanın hiç bir yerinde (özel olarak kendi ülkemde) erkeğin kadına şiddet uygulamadığı, 

Çocukların, elleri ve yüzleri yapış yapış bir halde şeker yediği, dondurma yediği, top oynadığı, saklambaç, evcilik, körebe oynadığı, burunlarından kan değil sümük aktığı, 

İnsanların fikrini söylüyor diye dövülmediği, sakat kalmadığı ve öldürülmediği bir dünya olacağına ŞİDDET'e inat İNANMAYA devam ediyorum. 

Şiddetin olmadığı güzel günlere...