Anne Vicdanı

Bugün sizlerle İranlı bir annenin oğlunun katilini ipten alması ile ilgili konuşalım istedim. 

Belki bu haberi gazetelerde okumuş ya da haberlerde dinlemiş olabilirsiniz. Olay o kadar ürkütücü ve üzücü ki inanın dünden beri bu olayı düşünüyorum.

Olay İran'da geçiyor. İran'da, bundan  7 yıl önce bir gencin bıçaklayarak ölümüne sebep  olan başka bir genç idama mahkum ediliyor. 

İran kanunlarına göre hükmün yerine getirileceği an sanığın ayağının altında bulunan tabureyi ölen gencin annesinin çekmesi gerekiyor. Kısasa kısas olarak bilinen bu durum ne kadar ürkütücüdür kim bilir? 


Ölen gencin annesi tabureyi çekmek yerine oğlunun katiline tokat atarak affettiğini söylemiş ve zanlıyı ipten almış. 

Ne yüce bir gönüldür o annenin gönlü... Birçoğumuzun küçücük şeyler nedeniyle affetmediğimiz onlarca insan varken, bu elleri öpülesi kadın bir katili hem de oğlunu öldürmüş bir katili affetme büyüklüğünü göstermiş.

Ayaklarına kapanan katile elini uzatan bu annenin yüreğindeki acı elbette sona ermemiştir. Ama anne vicdanı bu büyük kadını oğlunun katilini affetmeye zorlamıştır. 

Allah katında olduğu kadar kul katında da bu kadının ulaşmış olduğu mertebeye affetmeyi bilmeyenleri kolay kolay ulaşması mümkün değildir. 

Ben kendi adıma çok açık şekilde ifade etmem gerekirse, affedici bir insan değilim. Kendime yapılan bir haksızlığı, bir hatayı affetmekte zorlanan bir insanım. Dünden beri oğlunu kaybetmiş İranlı annenin göstermiş olduğu bu büyüklük karşısında çok küçük olduğumu hissettim. 

Bunları düşünürken Hacı Bektaş-i Veli'nin "İncinsen de incitme" sözü aklıma geldi. Halbuki ne kadar önemlidir incindiğimiz halde birini incitmeden onu affedebilmek... 

Ben bu anneyi kocaman yüreği nedeniyle kutluyorum. Kolay kolay kimsenin böyle bir karar veremeyeceğine inanıyorum. Yine diyorum ki, ancak anne vicdanı bir insana bu kararı aldırabilir. Eminim bu anne katil gencin annesinin, nasıl bir acı yaşayacağını hesaplamıştır bu kararı almadan önce.

Birbirlerine sarılıp ağlamaları aynı dili konuştuklarının bir göstergesi değil midir aslında. Yaşanan acının büyüklüğünün ve bu acının her ikisinin de yüreğini bir kor gibi yaktığının göstergesidir bu fotoğraf... 

Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz benimle paylaşmak ister misiniz? Yorumlarınızı bekliyorum efendim... İyi hafta sonları... 

Sevgiler...

görsel alıntıdır