31 Ocak 2018 Çarşamba

Olmuyor, Ne Yapsam Olmuyor

Bu ne karamsar başlık böyle diye düşünmüş olabilirsiniz. İnanın benim ruh halim, başlıktan daha karamsar. Günlerdir bir telaş içindeyim. Ne giysem, saçıma fön mü çektirsem, doğal mı bıraksam... Neden mi? Bunca yıldan sonra üniversite arkadaşlarımızla "büyük buluşma" adını verdiğimiz buluşmayı gerçekleştireceğiz. Ama benim derdim sadece saçlarım, kıyafetim... yani bu tür şeyler değil. Oldum olalı dış görünüme dikkat eden biri değilim. Çok nadir makyaj yaparım, oje kullanmam, kıyafetlerimde abartıdan hoşlanmam, takı gerektiği kadar o da beni yormayacak şekilde takarım. Neyse... 

Beni bunlardan çok üniversite eğitimimi yarım bırakmış olmak yaralıyor. Günlerdir bunu düşünüyorum... Kah "hayır gitmeyeceğim buluşmaya" diye kestirip atıyor, kah "o günün şartları okulu bırakmamı gerektirdi" diye düşünüp gitmeye karar veriyorum. Ne yalan söyleyeyim, içim kıpır kıpır, arkadaşları görmeyi çok istiyorum, ama kendimi de kötü hissetmek istemiyorum. 

Şimdi "geçmişe takılıp kalmak hastalıktır" diyenler de olabilir. Yok, insan, acısını halen hissettiği şeyleri unutamıyor, bu acıyı ve pişmanlığı hatırlatan şeyler var olduğu müddetçe unutması da mümkün görünmüyor. Bugün meslek sahibi, ayakları üzerinde durabilen, güçlü bir kadın olabilecekken, hayatımın çalındığını düşünüyorum, canım yanıyor, ve hayatımı çaldığını düşündüğüm oluşumlar sürdüğü müddetçe acım da katlanarak büyüyor. 
Buluşmaya daha çok var, ama ben şimdiden kendi iç hesaplaşmamı yapmaya başladım, eğer mutlu olacağıma inanırsam bu buluşmaya katılacağım, yok "ben orada daha çok acı çekeceğim" diye düşünürsem katılmayacağım. Keşke sihirli bir değneğim olsa ve bitiremediğim okuluma yeniden dönebilsem, okulumu bitirsem ve bugün yapmayı çok istediğim mesleğimi yapabilsem... Ama, hayat bize sihirli değneklerin sadece masallarda olduğunu öğretti... Bazen çok geç kalmış olabiliyoruz ne yazık ki... 


13 yorum:

  1. Ben de başarılı okul hayatı üzerine yüksek lisans yaptım ama ev hanımıyım. Bir titrim, kartvizitim yok.Senin gibi endişelendim biraz. Sonunda arkadaşlarımı özlediğim için gittim. Ve çoğunu olgunlaşmış bulup sevindim. Gidip görmeden nasıl geçeceğini bilemezsin. Sadece kendin ol yeter :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Handan teşekkür ediyorum yorumun için. Gerçekten beni anlayan bir insanın olması, beni yüreklendirdi. Sevgiler.

      Sil
  2. Okulunu bitirme hakkın varsa git ve bitir. Yok eğer bu mümkün değilse kabullen ve hayatın getirdiğini yaşa. Hayat seni eski arkadaşlarını görmeye, onlarla hoşça bir gün yaşamaya davet ediyor. Davete icabet gerekir. İyi eğlenceler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne yazık ki Rabia Hanım, şu anda öyle bir imkan görünmüyor. Geçmişte çıkan aflardan da yararlanmam engellendi. Sizin de dediğiniz gibi artık kabullenmem gerekiyor, davete icabet edeceğim, umarım benim için hayal kırıklığı olmaz. Sevgiler.

      Sil
  3. tesadufen postunuzu okudum.benzer durumlar icindeyiz. bencede gidin ve arkadaslarinizi gorun..sevgilerle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Şulem, yorumunu yeni okuma imkanı buldum. Aynı durumda olduğumuzdan bahsetmişsin :( evet, geçmişte yaşanmıyor...

      Sil
  4. Geçmiş ve gelecek diye bir şey yoktur.!?Sadece çok uzun süren bir *ŞİMDİ* vardır.!?Geçmişiniz geleceğinizdeki mutlu anları yaşamanızı engellememeli.!?Hayat her ne kadar keşke ve asla lardan oluşa da ;insana NEYSE demeyi de öğretir.!?Öğrettiklerini öğrenmeye mecbur olduğumuz tek öğretmen hayattır.!?Çok acımasız bir öğretmendir HAYAT.!?Ders vermeden sınav yapar ve cevabını öğrendiğiniz soruları bir daha asla sormaz.!?YAŞANMASI GEREKEN YAŞANIR .! SİZİN NEYİ YAŞYACAĞINIZA HAYAT KARAR VERİR.!?ANI DEĞERLENDIRIN.MUTLULUK HAYATIN SİZE VERDIĞİ KALICI DEĞİŞİKLİKLERDİR Kİ:ONA DA ÖĞRENME DENİR.!?OKUMAK İYİDİR AMA DİPLOMA AYNI EHLİYET ÖRNEĞİN DE OLDUĞU GİBİ ARABAYI KULLANMAZ:SİZ KULLANIRSINIZ.!?SEVGİ İLE KALIN HEM DE HEP D.U

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yıldıray Bey, yorumunuzu okuyunca kendimi daha iyi hissettim. Özellikle diploma ve ehliyet örneğiniz beni çok etkiledi. Teşekkür ederim.

      Sil
  5. Peki yarın da "Keşke buluşmaya gitseydim." derseniz ne olacak? Bunun üstüne bir pişmanlık daha eklenecek ve daha da üzüleceksiniz. Neden ve nasıl bilmiyorum ama o okulu bıraktığınızda hayatınızda -istemeden de olsa- bambaşka bir sayfa açmış oldunuz. Bu sayfayı daha fazla pişmanlık mı kaplamalı yoksa kaplayabildiği kadar çok neşe mi? Anladığım kadarıyla yüreğiniz bu buluşma için sevinçten çırpınıyor. Bırakın uçsun. Onu geçmişe zincirlemek size sadece bir pişmanlık daha katar. Yazınızı bugün gördüm. Umarım buluşma olmuşsa da gitmişsinizdir. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler İçimdeki Fısıltı. "Keşke" demiyorum :) Güzel bir gündü.

      Sil
    2. Çok sevindim senin adına :)

      Sil
  6. Anladığım kadarıyla buluşmaya gitmişsin :) Çok da iyi etmişsin. Ayrıca ben okul bitirdim de ne oldu? Seninki de böyle olacaktı diye bir şey yok tabii; ama sonuç değişmezdi sanırım. Çekeceğimiz varsa hayattan, okusak da okumasak da çekiyoruz işte... Seçilmiş acı çekicileriz bence :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Fidan, her yönüyle bana benzeyen canım arkadaşım. "Seçilmiş acı çekicileriz" bayıldım bu söze. Sevgiler.

      Sil

yorum bırakırsanız mutlu olurum