19 Nisan 2014 Cumartesi

Anne Vicdanı

Bugün sizlerle İranlı bir annenin oğlunun katilini ipten alması ile ilgili konuşalım istedim. 

Belki bu haberi gazetelerde okumuş ya da haberlerde dinlemiş olabilirsiniz. Olay o kadar ürkütücü ve üzücü ki inanın dünden beri bu olayı düşünüyorum.

Olay İran'da geçiyor. İran'da, bundan  7 yıl önce bir gencin bıçaklayarak ölümüne sebep  olan başka bir genç idama mahkum ediliyor. 

İran kanunlarına göre hükmün yerine getirileceği an sanığın ayağının altında bulunan tabureyi ölen gencin annesinin çekmesi gerekiyor. Kısasa kısas olarak bilinen bu durum ne kadar ürkütücüdür kim bilir? 


Ölen gencin annesi tabureyi çekmek yerine oğlunun katiline tokat atarak affettiğini söylemiş ve zanlıyı ipten almış. 

Ne yüce bir gönüldür o annenin gönlü... Birçoğumuzun küçücük şeyler nedeniyle affetmediğimiz onlarca insan varken, bu elleri öpülesi kadın bir katili hem de oğlunu öldürmüş bir katili affetme büyüklüğünü göstermiş.

Ayaklarına kapanan katile elini uzatan bu annenin yüreğindeki acı elbette sona ermemiştir. Ama anne vicdanı bu büyük kadını oğlunun katilini affetmeye zorlamıştır. 

Allah katında olduğu kadar kul katında da bu kadının ulaşmış olduğu mertebeye affetmeyi bilmeyenleri kolay kolay ulaşması mümkün değildir. 

Ben kendi adıma çok açık şekilde ifade etmem gerekirse, affedici bir insan değilim. Kendime yapılan bir haksızlığı, bir hatayı affetmekte zorlanan bir insanım. Dünden beri oğlunu kaybetmiş İranlı annenin göstermiş olduğu bu büyüklük karşısında çok küçük olduğumu hissettim. 

Bunları düşünürken Hacı Bektaş-i Veli'nin "İncinsen de incitme" sözü aklıma geldi. Halbuki ne kadar önemlidir incindiğimiz halde birini incitmeden onu affedebilmek... 

Ben bu anneyi kocaman yüreği nedeniyle kutluyorum. Kolay kolay kimsenin böyle bir karar veremeyeceğine inanıyorum. Yine diyorum ki, ancak anne vicdanı bir insana bu kararı aldırabilir. Eminim bu anne katil gencin annesinin, nasıl bir acı yaşayacağını hesaplamıştır bu kararı almadan önce.

Birbirlerine sarılıp ağlamaları aynı dili konuştuklarının bir göstergesi değil midir aslında. Yaşanan acının büyüklüğünün ve bu acının her ikisinin de yüreğini bir kor gibi yaktığının göstergesidir bu fotoğraf... 

Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz benimle paylaşmak ister misiniz? Yorumlarınızı bekliyorum efendim... İyi hafta sonları... 

Sevgiler...

görsel alıntıdır

21 yorum:

  1. Ben her zaman affedici olmaktan yanayim ama hayatimda bir sey var ki affetmem cocuguma biri zarar verirse. O anne bence "ermis" arkadasim, cok farkli, cok olaganustu bir yurege sahipmis. Allah dilerim gosterdigi buyuklugun karsiligini cocugunun acisini unutturarak verir. Sevgilerimle sekercigim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de anneyi çok takdir ettim. Çok büyük bir kalp taşıdığına inanıyorum. En büyük acı olarak tanımlanan evlat acısı karşısında göstermiş olduğu bu yüce gönüllülük onu benim gözümde çok büyüttü... Allah hiç kimseyi böyle bir şeyle sınamasın...Sevgiler canım benim.. Çok öpüyorum.

      Sil
  2. Gerçekten takdir bile az kalır bu affedişe...
    Hangi insan bu kadar yüce gönüllü olabilir ki?
    Ben olamazdım şahsen..
    Ki söz konusu evlat olunca daha da bi ayrıdır...
    Sevgilerimle

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Şeyma zaten her insan bu annenin göstermiş olduğu büyüklüğü gösteremez.

      hele ki evladını öldürmüş bir insanı affetmek çok zor. Yalnız şunu da belirtmek isterim ki idam cezası da gerçekten insanlık dışı bir uygulama... Sevgiler canım...

      Sil
    2. Tabiki insanlık dışı..
      Ama inanılmaz derecede etkilendim annenin davranışından...
      Sevgilerimle ..

      Sil
    3. Evet çok haklısın Şeymacığım, annenin davranışı çok etkileyici.. Sevgiler canım, öpüyorum...

      Sil
  3. güzel ama..
    vicdani bi yanıda var hem..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tabi ki vicdani bir yanı var. Yoksa annenin evladını öldüren bir kişiyi affetmesi başka türlü açıklanamaz..

      Sil
  4. sobeeee :)
    aynı anda mı yazdık biz şimdi :D

    YanıtlaSil
  5. her anne bu genişliği gösteremez ama.
    o belki de çok derin hissettiği için acısını başka bir annenin de hissetmemesini istemiş olabilir. bu da bir erdem bence.
    sevgilerimle nermincim..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru söylüyorsun maviciğim, anne kendi yaşadığı acıyı başka bir anneye yaşatmayı istememiş olacak ki bu kararı vermiş. O anneyi tebrik ediyorum... Sevgiler canım..

      Sil
  6. Cennetlik bir vicdana sahip olduğunu düşünüyorum görünce tüylerim diken diken olmuştu o nasıl bir yürektir ki evladını öldürene sadece bir tokat atıp onun asılmasına mani olmak o ne koca bir yürektir Rabbim iki cihanda huzur versin o kadına

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin diyorum. Bu annenin davranışı herkes gibi beni de çok derinden etkiledi.. Allah evlat acısı ile insanı sınamasın derler ya doğru... Herkesin kolay verebileceği bir karar değil...

      Sil
  7. Ben olsam affedemezdim ama kendim de o tabureyi itemezdim :(
    Çok etkilendim ne yazacağımı bilemedim şu an ...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tabureyi itmek benim de yapabileceğim bir şey olamaz. Affeder miydim onu da bilmiyorum ya.. Çok zor bir karar, Allah o anneye kocaman bir kalp vermiş...

      Sil
  8. çok dokunaklı... ben de o tabureyi itemezdim :( Anne olmak zor iş,hep söylerim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Minik Mini ben de tabureyi çekemezdim galiba.. Allah hiç kimseye evlat acısı yaşatmasın..Evet, kesinlikle katılıyorum anne olmak çok zor. Sevgiler...

      Sil
  9. İranlı kadının gönlü kocaman ve yaptığı hepimize ders niyetinde.
    Her birimizin affetmediği bir çok küçük kusur var ama şu da bir gerçek affedemediklerimizi aslında kendimize yük ediyoruz. Bırakalım gitsin.
    Sevgilerimle
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar doğru bir tespit yapmışsın Pe hito affedemediğimiz her şeyi kendimize yük yapıyoruz aslında. Sevgiler...

      Sil
  10. Dun okudum gazetede o anne cocugunu ruyasinda gormus iki kez, birincisinde cocuk annesine affet demis, idamdan bir gece once de cocuk ruyasinda annesiyle konusmayinca ertesi gunu anne affetmis cocugu. Cok duygulandim okuyunca haber vereyim sana dedim. Sevgilerimle.

    YanıtlaSil
  11. Evet anne çocuğunu rüyasında görüyor ve çocuk annesine " ben çok iyiyim " diyor. Bunun üzerine anne oğlunun katilini affediyor. Gerçekten büyük bir yüreği varmış o annenin. Diyorum ya bu kararı vermek öyle çok kolay bir şey değil ama o tabureyi itmek de kolay değil.. Sevgiler canım...

    YanıtlaSil

yorum bırakırsanız mutlu olurum