10 Şubat 2014 Pazartesi

Dostlukta Samimiyet Çok Önemli, Dostunuzun Samimi Olduğundan Emin misiniz

Lise yıllarımda çok değerli bir arkadaşım vardı...

Arkadaş demenin eksik kalacağı kanısındayım, benim için gerçek bir dosttu. 

Liseden mezun olduktan sonra başka mecralara savrulduk ve ilişkimiz ne yazık ki öylece bitti gitti... Dostluğumuza sahip çıkamadık maalesef...

Aradan geçen bunca zamandan sonra hala öyle bir dost bulamamanın eksikliğini hissediyorum. 

Tam, işte budur, artık bir dostum var diyorum, bir bakıyorum ne dostum var ne de bir sırdaşım. 

Şimdi, dostluk nedir desem, birçoğunuz "sıkıştığım anda, başım dara düştüğünde, hiç düşünmeden, karşılıksız hiç bir çıkar gütmeden, art niyetsiz yanımda olan candan öte insan" diyor olabilirsiniz. 

Gerçekten de dostluk kelimesi, yardımlaşma, paylaşma, sır saklama, koruma, kollama, geliştirme, yetiştirme ve daha pek çok şeyi ifade eder. Kim başı sıkıştığında bir arkadaşa, bir sırdaşa ve bir dosta ihtiyaç duymaz ki... 

Hepimiz zor zamanlarımızda sıkıntımızı paylaşarak bize yardım edecek, sıkıntımızı azaltacak samimi dostlara ihtiyaç duyarız

Ancak ne yazık ki, dostluklar da artık eskisi gibi değil. Eskiden gerçek bir dostun samimiyetine güvenilir, samimiyet sorunu yaşanmaz, dostum dediğiniz insanların sadakatinden emin olurdunuz.

Bugün, arkadaştan bir tık önde dostluktan bir tık geride (dostum diyebilmek istediğim) bir arkadaşımın hareketi beni çok üzdü. Belki benimkisi gereksiz bir sitem olabilir, ancak bu arkadaşın beni güvensizliğe itmiş olması onun samimiyetini sorgulamama neden oldu. 

Dostlukta samimiyet kavramına inanan insanlardanım. Eğer dostunuzun samimi olmadığını düşünüyorsanız bu ilişkiye daha fazla emek vermenize gerek yok bence. Zira, ikili ilişkilerde güven sorunu yaşandığında yıpranan taraf samimi olan taraf oluyor ne yazık ki... 

Benim bahsettiğim olayda da üzülen ve ciddi bir sıkıntıya düşen taraf benim. Belki arkadaşımın benim duygu ve düşüncelerimden haberi dahi olmayabilir. Bense kendi kendimi yiyorum, sinirleniyorum ve mideme ağrılar giriyor. 

Dostluk ve arkadaşlık ilişkilerimde, hatta komşuluk ilişkilerimde samimiyet ve dürüstlükten yana olan bir insanım. Ne dedikodu yaparım ne de kimsenin arkasından konuşurum. Bir kimseyi sevmişsem sonuna kadar severim lakin sevdiğim kişi bana bir yanlış yaparsa o kişiyi kolay kolay affetmem. Tüm ilişkilerimi bu çerçevede yaşarım. 

Bahsetmiş olduğum arkadaşa bir, iki, üç ve belki dört defa fırsat verdim. Hep aynı şey oldu. Bu arkadaşın samimiyetinden emin olamıyorum, o nedenle bu ilişkinin bitmesi gerektiğine karar verdim ve şu dakikadan itibaren bu ilişkiyi askıya alıyorum. Bakalım ilerleyen günler beni haklı mı çıkaracak yoksa yanıltacak mı? Yanılmış olmayı çok isterim...

Bekleyip görelim bakalım, neler olacak...

4 yorum:

  1. insan hiç beklemediği birisinden bazı tepkiler alınca hakikaten kırılıyor...
    Ama bir insan aynı hayatı sürekli tekrarlıyorsa yapacak hiç bir şey yok.Ya bu böyledir diye kabul edeceksiniz ya da hayatınızdan çıkaracaksınız başka çözüm kalmıyor ne yazık ki.
    benimde liseden beri çok samimi olduğum bir arkadaşım var çok şükür aramızdaki muhabbet hala devam ediyor inşallah böyle de devam eder.
    mutlu günler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, insan umduğuna küsermiş. Değer verdiğimiz kişilerin yanlış davranışları bizi daha çok yaralıyor.

      Sil
  2. off offf...çok zor:( artık korkuyorum komşularla samimi olmaya ama biraz da çevre, yaşadığınız yer çok önemli, İstanbul'da Üsküdar'da çok iyi komşularım, dost diyebileceğimiz güvendiğimiz samimi komşularımız vardı iki tane hem de...ama burada tam tersi insanlar sizin gibi birkaç kez şans verdim yok olmuyor...:( samimiyetsizliği bıraktım...dengesizler....bir de aramızda büyük eğitim, kültür, aile çevresi bakımından uçurum olan kişilerdi mesela okuma yazmaları yok, veya ancak ilkokulu bitirmişler.. ortak hiçbir şeyimiz yok siyasi konular dahi....çoğu akp seçmeni!
    kolay gelsin en iyisi kapatın kapınızı kitaplar en güzel dosttur deyin ben öyle yapıyorum:)

    YanıtlaSil
  3. Ben de bugün seninle aynı duyguları paylaşıyorum Müjde'ciğim... Aslında mesele eğitim falan değil bence karşımızdaki insana saygı duymak ve onunla aynı duyguları paylaşabilmek. Ben de sizin gibi bazı insanlara birkaç kere şans verdim ancak olmayınca olmuyor. Kapımı kapattım ve sizin dediğiniz gibi kitaplarımı okuyorum, blog sayfamda zaman geçiriyorum, kendimi böyle daha mutlu hissediyorum... Sevgiler... Çok öpüyorum...

    YanıtlaSil

yorum bırakırsanız mutlu olurum